Binnen een periode van twee weken heb ik twee keer op een bijzondere manier in een tent geslapen. Vroeger kampeerde ik ook vaak, maar deze twee ervaringen waren toch weer iets anders dan anders. Een belevenis op zich. Van Mariovo naar München.

Mariovo

Al een paar maanden eerder hadden we gehoord over de ‘Mariovo off-road experience: enter the wilderness’, een mountainbiketocht zonder wedstrijdelement. Over de gehele titel had ik verder niet nagedacht, behalve dan dat off-road rijden niet altijd gemakkelijk is. Het leek vooral een leuk avontuur: eerst een avond kamperen en dan de volgende dag 50 kilometer mountainbiken in de natuur. Gaaf, doen!

Bij aankomt op locatie blijkt de wilderness echte wildernis te zijn. Er is absoluut geen doorgaand verkeer en we kamperen naast het vervallen schoolgebouwtje van een verlaten dorpje. Geen camping, geen douche, geen toilet, maar een krap vlak veldje, met honderd meter verderop een versgemaaid stuk weide voor de auto’s.

Er is vroeg in de middag nog maar weinig plek voor ons tentje, maar in de loop van de avond blijkt dat er toch nog veel meer bijpassen. Oftewel, de tentjes staan in een paar rijtjes zij aan zij, op slechts 10 centimeter van de buurman vandaan. De discotent staat gezellig tussen alle tentjes in. Dat er midden in de nacht mensen op volle sterkte een conversatie voeren alsof ze niet over een paar uur een sportieve activiteit moeten leveren, doet ietwat af aan onze eigen nachtrust, maar verder slaap ik niet heel slecht.

De fietstocht de volgende dag is prachtig. Dat er nog zo’n stukje onontdekt Macedonië bestond, wist ik niet, terwijl ik toch meer van het land gezien heb dan de gemiddelde Macedoniër. Deze regio in het zuiden van het land is echt geweldig. Waar wij fietsen is nog nooit een auto geweest. Ongerepte natuur, verlaten dorpjes, vervallen bruggen en alle ruimte om te hiken en mountainbiken. Wat een land!

Klik op de bovenstaande foto voor al mijn foto’s, met beschrijving (opent in nieuw venster)

München

Nog geen twee weken later loop ik in mijn eentje van de tramhalte in een buitenwijk van München richting mijn volgende avontuurlijke slaapplek. The Tent is een openluchthostel en de meest betaalbare slaapplek in de stad.

Er zijn twee grote, witte legertenten met gewone deuren, handig ingericht met bagagekluizen en groene planten. De ene tent is bestemd voor de echte backpackers, voorzien van dunne gekleurde slaapmatjes. De andere tent is voor degenen die graag iets zachter slapen. Er staan rijen stapelbedden met oranje dekbedovertrekken. Bij aankomst krijg ik een stapel dekens aangeboden: kies maar een bed uit en hang daar je nummer aan vast.

Behalve deze tenten is er ook een kampeerveld. Daarnaast zijn er een keukengebouwtje, een toiletgebouw, een hut met een piano, een hut met cafeetje en computers, een wasruimte, een kampvuurplek en vele picknicktafels en strandstoelen. Beide avonden zit ik heerlijk onderuitgezakt in zo’n strandstoel, met een wijntje binnen handbereik, een kampvuur schuin voor me en het boek The Physician van Noah Gordon op schoot (laptop + wifi + scribd).

De eerste avond slaap ik niet zo goed. Ja, ik slaap in een bed, maar die staat wel op een houten vloer die steeds een beetje mee veert wanneer er iemand voorbij loopt. Daarbij ben ik bang dat ik door onzichtbare beestjes gestoken, geprikt of gebeten ga worden, omdat die mij altijd zo goed kunnen vinden. Met oordoppen in heb ik verder geen last van gesnurk en overlast is er sowieso niet. De tweede nacht slaap ik als een engeltje, doodmoe van de stadswandeling na die eerste, korte nacht. Deze ervaring had ik niet willen missen!